Wilkommen, Bienvenue, Welcome!: Cabaret

Televizyonlar, devasa sinema kompleksleri ve dum tıslı barlar var olmadan evvel insanlar geceleri kabarelere, gazinolara yahut tavernalara giderlerdi. Gün boyu çalışıp yorulmuş bu insancıklar tüm dertlerini sıkıntılarını kapının ardında unutup derhal içerdeki tahta sandalyelere yığılıverir ve az ötedeki sahnede dönen temaşaya bırakırlardı kendilerini. Seyircisiyle burun buruna olan ve onlara daha nezih daha candan bir cümbüş vadeden bu sahnelerde neler yoktu ki? Müzikal dans şovları, şarkı söyleyen otrişli-peluşlu kostümler giyinmiş gözleri sürmeli fettan kadınlar, gırgırlı şamatalı skeçler… Hepsi de misafirlere tam teşekküllü bir gösteri sunmayı amaç edinmiş muazzam kareografinin birer parçasıydı. Kabareler yalnızca eğlendirmiyordu tabii o vakitler. Muhalif olma lüksünü sonuna dek kullanarak, öğesi oldukları siyasi ve sosyo-ekonomik kültürü bütünüyle hicvetmekten de geri kalmıyorlardı. İşte Cabaret, Amerika’daki büyük buhranın sislerinin yeni ulaştığı ve yetmezmiş gibi nazizmin de yükselişe geçtiği 1931 Berlin’inde "Kit Kat Club" isimli bir kabareden sesleniyor. Çok değil birkaç sene sonra dev bir krematoryuma evrilecek, korkunç kıyım ve yıkımlara sahne olacak Almanya topraklarında o dönem hakim olan kaos ortamının emarelerini hissedebiliyorsunuz açıkça. Hatta müzikler ve şovlar da nazizmin yükselişine paralel olarak kurgulanıyor. Anlam veremedikleri bir savaşın eşiğinde değirmenlerini döndürmeye bakan küçük insanların suratlarındaki hüzün ve koyvermişlikleri de buna bağlı olarak değişiyor. Sokakta olanlar karşısında bir tek kabare sahnesi ketum davranmıyor. İhtişamlı spot ışıklarının altında korkusuzca gündemi iğneleyen, kayıtsız kalmayan bir grup insan da var çok şükür. Hayat bir kabaredir ne de olsa! Böyle dillendiriyor film. 

İyi yönetilmiş, iyi kurgulanmış ve iyi oynanmış bir müzikal bu. Böylesi geniş bir repertuara sahipken,  kabarenin yıldızı, aktris olma heveslisi Amerikan göçmeni Sally Bowles (Liza Minnelli) ile İngiltere’den henüz gelmiş genç yazar Brien’ı (Michael York) odağa alarak, bu kızılca kıyametin ortasında bir de aşk hikayesi bahşediyor izleyiciye.  Fakat onların ilişkisi de dönemin havasına uyumlu olarak işleniyor elbette. Büyüyor, serpiliyor ve tam meyvelerini verecekken de köklerinden kaptığı mikropla kuruyup kalıyor ansızın. Bir de kabarenin sunucusu Joel Grey var ki, efsanevi bir performansla yetinmemiş tüm bu temaşanın sunumunu da üstlenmiş sanki. Havaysa hava, çalımsa çalım, marifetli yüz mimikleriyle büyük oynuyor aktör. 

Satırlarıma son verirken filmin hınzır sahne gösterilerinden aldığım ışıl ışıl screenshotları da sereceğim buraya. Kim bilir, sezon filmlerinden bunalan biri görüp vurulur da “daha fazla tozlu raflarda bekletmeyeyim, açıp izleyeyim” der belki?