Arada yalpalayarak da olsa kendi ayaklarının üzerinde
durmaya çalışan, aşkta ve arkadaşlıkta dikiş tutturamayan, eğlenceli gençleri
anlatan filmlere bayılıyorum. Geçen sene izlediğim Frances Ha’ya hayran
kaldığım gibi benzer temayı işleyen Obvious Child’ı da sevdim... Kendi hayatını paylaşarak bir barda stand up yapan ve
geçimini böyle sağlayan deli dolu genç bir kızı, Donna’yı anlatıyor film.
Donna, aldatılıyor/terk ediliyor, sonrasında yaşadığı ufak çaplı bir bunalımın
ardından teselliyi yabancı bir erkekte arıyor. Zilzurna sarhoş olduğu tek
gecelik bir ilişki sonrası da talihsiz bir şekilde hamile kalıyor. Bundan sonra Donna’ya körün taşı gibi çarpan bu plansız
hamileliğin yaşattığı ruhsal sanrıları ve onun bu durumdan kurtulmak için sarf
ettiği çabaları izliyoruz. Başlarda annesinin oldukça yapay gelen soğuk
nutukları da Donna’nın hamile olduğunu ona anlatmasıyla daha bir anlam kazanıyor ve o andan
sonra anne-kız insanın içini okşayan daha sıcak bir profil çizmeye başlıyor.
Özellikle, Donna’nın arkadaşıyla birlikte hamilelik testini
yaptıktan sonra sonucu beklediği 2-3 dakikalık sekans (Donna’nın beyin şovu!)
muhteşemdi. Film boyunca en fazla güldüğüm ve eğlendiğim sahneydi o.
Obvious Child’ın sahip olduğu en değerli mücevher: Jenny
Slate. O kadar samimi o kadar içten canlandırmış ki, sempatikliğiyle kendine hayran bırakıyor.
Sizi bilmem ama ben sorumsuzluğuna rağmen Donna gibi çatlak bir arkadaşım olmasını
isterdim açıkçası. Çok eğlenceli bir tip. Başına gelen en büyük sorunda bile
etrafına pozitif enerji saçabiliyor. Onun kendini izleyiciye bu kadar
sevdirebilmesi de Jenny Slate’in başarısı zaten. Nasıl olur da en azından Altın
Küre Ödüllerinde En iyi komedi kadın oyuncusu dalında adaylık alamaz
anlayamıyorum.
Neyse...
Sadete gelirsek, Obvious Child tam manasıyla bir komedi olmasa da, paçalarından mizah akan, insanın içini ısıtan eğlenceli bir film.
Puan: (B+)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder